قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ
?الأنعام: 162?
ای پیامبربگو همانا نماز من و عبادات من و زندگى من و مرگ من براى خداوند، پروردگار جهانیان است.
نکته ها:
1- واژه نسک به معنای شیوه و در آیه به معنای عبادت است
2-روایت شده که رسول اکرم صلى الله علیه وآله وقتی می خواستند نمازبخوانند این آیات را مىخواندند.
3- مرگ، بر حیات احاطه دارد و حیات بر نُسُک، و نُسُک بر نماز. بنابراین، نماز، هستهى مرکزى در درون عبادات است.
4- اسلام، به معناى تسلیم بودن در برابر امر خداوند است و به همهى انبیا نسبت داده شده است.
*حضرت نوحعلیه السلام خود را مسلمان دانسته است، «اُمرت اَن اکون من المسلمین»
* حضرت ابراهیمعلیه السلام از خداوند مىخواهد که او و ذریّهاش را تسلیم او قرار دهد. «و اجعلنا مسلمین لک و من ذریّتنا اُمّة مسلمة لک» ،
*حضرت یوسفعلیه السلام نیز از خداوند مسلمان مردن را درخواست مىکند: «توفّنى مسلماً»
*و پیامبر اسلامصلى الله علیه وآله نیز اوّلین مسلمان است، «و انا اوّل المسلمین» به این معنا که یا در زمان خودش، یا در رتبه و مقام تسلیم، مقدّم بر همه است.
پیام ها ی آیه:
1- راه و روش و هدف خود را در برابرجریان ها و راههاى انحرافى، با صراحت و افتخار اعلام کنیم. «قل»
2- با آنکه نماز، جزو عبادات است، ولى، جدا ذکر شده تا اهمیّت آن را نشان دهد. «صلاتى و نُسُکى» گویی خداوند برای نماز حساب جداگانه ای باز کرده است.
3- انسانهاى مخلص، مسیر تکوینى (مرگ و حیات) و مسیر تشریعى خود (نماز و نُسُک) را فقط براى خداوند عالمیان مىدانند. «انّ صلاتى و نُسُکى و محیاى و مماتى للّه»
4- آنگونه که در نماز قصد قربت مىکنیم، در هر نفس کشیدن و زنده بودن و مردن هم مىتوان قصد قربت کرد. «محیاى و مماتى للّه...»
5- مرگ و حیات مهم نیست، مهم آن است که آنها براى خدا و در راه خدا باشد. «محیاى و مماتى للّه»
6- آنچه براى خدا باشد، رشد مىکند. «للّه ربّ العالمین»
7- مرگ و زندگى دست ما نیست، ولى جهت دادن به آن دست ماست. «للّه»
8- اخلاص در کارها، فرمان الهى است. «بذلک امرت»
9- پیشواى جامعه، باید در پیمودن راه و پیاده کردن فرمان الهى، پیشگام باشد. «اوّل المسلین»
منبع: تفسیر نور،استاد محسن قرائتی
