گاهی برای انجام نیایش و دعا احساس بی حالی می کنیم!
همه امکانات برای رفتن به یه زیارتگاه فراهمه ولی حالش رو نداریم!
گاهی وقت ها یا بسیاری وقت ها با این که اراده می کنیم نمازمون رو اول وقت بخونیم یا یه نماز با حال بخونیم ولی نمیشه که نمیشه!
گاهی وقت ها پدر و مادرا شاکی میشن که چرا با این که ما خودمون نمازخونیم بچه هامون در خوندن نماز
سهل انگاری یا تنبلی می کنن؟!
واقعا چرا؟
یکی از عواملی که در حال و هوای روحمون تاثیر میگزاره نوع تغذیه مونه.همانطور که درجسم اثر میگذاره.آفریدگار انسان برای غذای انسان دو ویژگی تعیین می کنه:
یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُواْ مِمَّا فِی الأَرْضِ حَلاَلاً طَیِّباً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِین "بقره/168"
- اولا زهد و رهبانیت و پرهیزهای بی دلیل ممنوع
- فارغ ازهرایین و مسلکی سلامت غذا در سلامت جامعه از کژ اندیشی ها و کژروی ها موثره
-قید حلال در برابر حرام است و حرام هرچیزی است که از حریم و قرق گاه سلامت روحی و جسمی انسان "که تنها آفریدگار تعیین می کنه" بیرون باشه. و شاید عقل و منطق بشری هم تا کنون به دلیل اصلی حرمت این خوردنی ها و آشامیدنی ها پی نبرده باشه. اما این قدر یقین داریم که آفریدگار سلامت ما و جامعه وسیع انسانی رو می خواد.
فکر کنید غذایی که سر سفره مون میگذارن و سر سفره به خورد بچه هامون میدیم چقدرش از راه درست به دست میاد؟
حق چه کسانی تبدیل به غذا ی ما و بچه هامون شده؟
- قید طیب "پاک و پاکیزه" در برابر چیست؟ یعنی به صرف این که غذای مورد نظر بهداشتی بودکافیه ؟ هموژنیزه و پاستوریزه و استرلیزه بودن یعنی طیب بودن؟ این هست ولی همه اش این نیست.
طیب در برابر خبیث قرار دارد.طبیعی است که هیچ کس غذایی که دل پسند نیست نمی خورد، اما یکی از روش های شیطان استفاده از غرایز طبیعی ما آدما ست تا در طبیعت ما دستکاری بکنه و بسیاری از خوردنی و آشامیدنی های مشکوک در کوچه و خیابون و بازار رو که متاسفانه رسانه ها هم تبلیغ می کنند رو لذیذ و موافق طبع و پسند جلوه بده.و خیلی راحت ذائقه مون رو در اختیار می گیره و کار به جایی می رسه که به جای تنقلات مقوی و سالم برای ذائقه ها چیپس و پیتزا و پاستیل و... خوشایند و دل پذیر میشه...
پی نوشت ها
- غذای ناپاک و حرام، قلب را تاریک و قساوتمند می کند; و به همین دلیل، دعای حرام خواران مستجاب نمی شود.
- امام صادق علیه السلام می خوانیم: خداوند دعایی را که از قلب قساوتمند برخیزد مستجاب نمی کند.
امام حسین علیه السلام در برابر سپاه یزید:
آری! شما حاضر به شنیدن سخن حق نیستید زیرا شکم های شما از غذاهای حرام پر شده است، در نتیجه خداوند بر دلهای شما مهر زده است (و هرگز حقایق را درک نمی کنید!
-پیغمبر اکرم (ص): از غذای اضافی بپرهیزید که قلب را پر قساوت می کند و از اطاعت حق تنبل می سازد و گوش را از شنیدن موعظه کر می نماید!(غذای اضافی) ممکن است اشاره به پرخوری باشد یا غذاهای باقی مانده و فاسد شده.
- مسعودی در «مروج الذهب » آورده :او از «فضل بن ربیع » نقل می کند که «شریک ابن عبدالله » روزی وارد برخلیفه عباسی شد، به او گفت باید حتما یکی از سه کار را انجام دهی، شریک سؤال کرد کدام سه کار؟ گفت یا قضاوت را از سوی من بپذیری و یا تعلیم فرزندم را برعهده بگیری، و یا غذائی (با ما) بخوری! شریک فکری کرد و گفت سومی از همه آسانتر است، مهدی او را نگهداشت و به آشپز گفت انواعی از خوراک مغز آمیخته با شکر و عسل برای او فراهم ساز.هنگامی که «شریک » از آن غذای بسیار لذیذ و (طبعا حرام) فارغ شد، آشپز رو به خلیفه کرد و گفت این پیرمرد بعد از خوردن این غذا هرگز بوی رستگاری را نخواهد دید! فضل ابن ربیع می گوید مطلب همین گونه شد، و شریک ابن عبدالله بعد از این ماجرا هم به تعلیم فرزندان آنها پرداخت و هم منصب قضاوت را از سوی آنها پذیرفت.
