یکی ازآداب و رسوم بسیار خوب ما ایرانی ها این است که به هنگام لحظات سال تحویل و در ایام نوروز به بزرگترها سر می زنیم.امسال سال که تحویل شد بیاییم بگیم آقاجان بزرگ ما شمایید.باشه عیبی نداره آقاجان.
دل عاشق به پیغامی بسازد.
آقاجان! بزرگترهای ما حتی اگه خیلی بد بودیم وقتی که عید میاد و به در خونشون بریم در رو به رومون باز می کنند.
بیایید عید امسالمون رو با آقامون شروع کنیم و از بزرگمون غافل نشیم.
راستی اگه آقا بخوان بیان منزل ما آمادگیش رو داریم؟!
برای پاسخ به این سوال بی درنگ نامه پروردگار به انسان ((آیه 54 سوره مائده)) را می گشایم.
شرط اول قدم آن است که عاشق باشی
عاشق پیروی می کند، فرمان بر مولاست، غم از دل امام مهربانی ها می زداید. کسی در گروه منتظران قرار می گیرد که :
1) هم محبوب خداوند باشد و هم محب او و دریافت مدال محبت حضرت یار با آرزو میسر نگردد. اینان:
- در دل و اندیشه غم مردمان دارند و هم کیشان مؤمن خویش را با کمال فروتنی بر بال مهر و محبت خویش می نشانند.
- بد اندیشان کفر آیین ستم پیشه را با صلابت از حریم دل و اندیشه می راند.
- راه حق را با جهادی نستوه و خستگی ناپذیر از آلودگی ها و پلشتی ها پاک می کند.
- و در انجام وظیفه و ایفای نقش های دینی خویش از خلائق نمی هراسد و طعن و سرزنش بیهوده گویان را در مسیر عاشقی به هیچ می انگارد.
2) امام خویش را بر خویشتن مقدم می شمارد. در دعاهایش، در انفاق ها و صدقه هایش ابتدا سلامتی امام زمان را از خداوند حکیم می خواهد و شب و روز خود را بدون دعا و صدقه برای سلامتی آن وجود نازنین به پایان نمی برد.
3) در اقامه نمازهای پنجگانه با مواظبت بر انجام آن در اول وقت مقتدای خویش را همراهی می کند و این ارزش ماندگار را در کارنامه موفق زندگی ثبت می کند.
مهدی یاوران می دانند که برپا داشتن نماز و مطرح کردن آن در سطح جامعه و دعوت مردم به اقامه نماز و به خصوص اقامه نماز در اول وقت از برنامه های مهم امام زمان در زمان حاکمیت آن عدالت گستر عزیز و مورد تاکید آن مهربان است. و کسانی را که در نماز خود اهمال و سهل انگاری می کنند به شدت سرزنش می کنند و آن ها را از رحمت الهی دور می دانند.
"ملعون ملعون من اخر العشاء الی ان تشتبک النجوم و ملعون ملعون من اخرالغداء الی ان تنقضی النجوم"
(الغیبة، شیخ طوسی ص113)
در تشرف ها وملاقات عالمان بزرگ به محضر آن یگانه ی دوران نیز تاکید ایشان بر" نماز اول وقت" نقل شده است.
(مهدویت، پرسش ها و پاسخ ها ص119)
4) هم آرایی و همدلی با آن عزیز دوران که در رثای مادر بزرگوارشان حضرت فاطمه زهرا (علیه السلام) همواره سوگوار است.
عزیز منتظر ! می دانی که روزهای آغازین سال نو مقارن است با فرارسیدن ایام فاطمیه و نیکوست که شرط ادب به جای آوریم و حرمت حریم امام و پیشوای خویشتن نگاه داریم.
بی روی تو هرکس گذرد لیل و نهارش
دلگیر تر از فصل خزان است بهارش
بهتر که همه عمر ز هم باز نگردد
چشمی که شد باز دمی بر رخ یارش
اللهم عجل لولیک الفرج ((آمین))
آیا با گذشت امسال بخشی از سرمایه زندگی که همان ثانیه ها و لحظه های عمر ماست از دست رفت یا برای آینده نیز سپرده گذاری کرده ایم؟!
حسابرسی امور برای سنجش وضعیت فعلی و برنامه ریزی برای آینده و تعیین اولویت های زندگی همواره مورد توجه انسان بوده وهست.
امیر مؤمنان علی علیه السلام به نقل از پیامبر "صلی الله وعلیه و آله" می فرماید: ((الکیس الکیسین من حاسب نفسه و عمل لما بعد الموت . فقال رجل یا امیرالمؤمنین کیف یحاسب نفسه؟! قال علیه السلام: اذا اصبح ثم امسی رجع الی نفسه و قال یا نفسی ان هذا یوم مضی علیک لا یعود الیک ابدا والله یسالک عنه بما افنیته. فما الذی عملت فیه اذکرت الله ام حمدته . اقضیت حواِئج مؤمن فیه. انفست عند کربه ...))
زیرک ترین زیرکان کسی است که خود را ارزیابی کند و از خود حساب کشد و کارهای زندگی را در ارتباط با جهان جاودان و سرای دیگر انجام دهد.
شخصی از امام پرسید انسان چگونه از خود حساب بکشد؟ امام در پاسخ وی فرمودند: هرگاه شب را به روز آورد و روز را به شب رساند خویشتن را مورد سؤال قرار دهد و بگوید ای فلانی امروز بر تو گذشت و دیگر بر نمی گردد و خداوند از تو می پرسد آن را در چه راهی گذراندی (و آن را از دست دادی) (بگو) چه کاری در این روز انجام دادی؟! آیا در این روز با خدا بودی و او را حمد وستایش کردی؟ آیا در این روز خواسته و حاجت برادر مؤمنت را با این قدرتی که داشتی برآورده کردی؟ آیا از گرفتاری های او گره گشایی کردی؟!
در واپسین روزهای سال سبک و سنگین کردیم. بدهکاری ها وبستانکاری ها را در کنار هم قرار دادیم و تراز گرفتیم دیدیم سرمایه از کف رفت و تجارت ننمودیم .ولی هنوز سرمایه متراکم و بزرگی که به جریان نیفتاده در اختیار ماست. سرمایه فطری الهی که ما را به کار و تلاش در کسب زیبایی های جهان خلقت، نیکی و نیکوکاری بی منت وبی دریغ، ستایش و پرستش آفریدگار بی همتا فرا می خواند.
اینک من وشما خودمان را همان راوی بدانیم که در محضرامام علیه السلام نشسته ایم و آن رازگشای بیکرانه عالم هستی مارا مورد لطف و محبت هم نشینی و هم کلامی خویش قرار داده است. و از رهگذر این ارادت درمی یابیم که خداوند قادر از کنار چه اموری به سادگی عبور نمی کند و آدمیان را مورد بازخواست قرار می دهد .!
1- بار دیگر به چگونگی ارتباط خود با پروردگار خویش بیندیشیم.
از پیشوایان معصوم آموخته ایم یکی از بهترین وعالی ترین حالت های ارتباط با خداوند و حمد و ستایش ذات احدیت در اقامه نماز متجلی است. نماز آن گوهر بی بدیل که به عنوان بهترین هدیه خود به انسان ارزانی داشته است.
نماز حقیقتی که وزن همه امور زندگی و رفتارها و ارتباطات انسانی با آن سنجیده می شود.
جدولی را در صفحه قلب و اندیشه خویش ترسیم کنیم و چگونگی برخورد خویش با آن را ارزیابی کنیم و صادقانه به خود نمره بدهیم.
1) سهم نماز در جریان زندگی ما چقدر است؟
2)توجه ما به اقامه نماز اول وقت چقدر است؟
3) آیا همانطور که نسبت به رشد و سلامت جسمی خانواده وفرزندانمان حساسیت و دغدغه داریم نسبت به تدین و نماز آنان احساس مسئولیت می کنیم؟
4) نوع نگاه ما در مسافرت تفریح و تفرجها- عروسی ها و عزاها به خواندن نماز چگونه است؟
5) برای آموزش علمی فرزندانمان و انس آنان با خداوند مسجد ونماز جماعت چه سهم و جایگاهی دارد؟
6) آیا همانطور که در گفتگو با انسان های بزرگ آداب گفتگو و تمرکز فکری داریم برای گفتگو با خالق انسان ها هوش وحواسمان را متمرکز می کنیم.
واین جدول می تواند باوجدانی صادق به سؤالاتی بسیار اساسی تر نیز پاسخ دهد و راهگشای انسان در مسیر ارتباط او با آفریدگار مهربان گردد.
2- و از آنجا که در سبک زندگی اسلامی برابر آموزه های امامان معصوم علیه السلام عبادت مفهومی بسیار گسترده دارد و خمت به آفریده های الهی نیز در راستای رضایتو خشنودی حضرت پروردگار قرار دارد ودر صورتی که با انگیزه رضایت خالق انجام شود از بهترین عبادت ها به شمار می آید.
خلاصه بگوئیم و بگذریم که صفحه وجدان را با قلم انصاف روبروی خود قرار هیم و پیش از آن پرسش کننده ای که ذره ای بر او پنهان نیست.
آیا نمیتوانستم تن پوشی بر جسم نیازمند بپوشانم
لقمه ای با دست خویش وباچهره ای گشاده بر دهان گرسنه ای بگذارم
سرپناهی برای خیابان گرد و کارتن خوابی آبرومند بسازم
حلقه وصل ارتباط و همدلی و پیوند دختر و پسر جوانی باشیم
لبخندی بر لبهای پرمهر و چروکیده مادر وپدر و همسر وفرزندانم بنشانیم
گمراهی را به راه درست دین و زندگی رهنمون گردیم
و.....
و سرانجام از خود بپرسیم آیا اینها جز انسانیت است؟!
و آیا زندگی به جز نظم و اعتدال بخشی به اندیشه ها و رفتار ما نسبت به خالق و مخلوق چیز دیگری است؟!
به آفریده ای زیبا آفرین و هستی بخش و پرستش و ستایش آفریدگار مهربان فرا می خواند و زندگی مادی و معنوی انسان تلاشگر و جستجوگر را سامان می بخشد.
لحظه تحول آفرین سال تحویل لحظه های برنامه ریزی و عزم و اراده جدی برای تعیین اولویت هایی است که سرمایه موجود را به سود و منفعتی این جهان وآن جهان تبدیل کند.
یا مقلب القلوب والابصار یا محول الحول والاحوال
حول حالنا الی احسن الحال
باران را دیده‌اید چه طور باغ، درخت ها، سبزه‌ها و روییدنی‌ها را جان می دهد وه ترو تازه‌شان می‌کند؟ دیده‌اید دانه‌هایی را که ماه هاست در عمق لایه‌های خاک پنهان شده اند، چه طور بر می‌آورد، می‌رویاند؟ در بهار، یک دشت را دو، سه روز بعد باران خوردنش دیده‌اید؟ باورتان می شود همین بارانی که این گل‌های زیبای صحرایی، این سبزه ها، نهال ها و درخت ها را جان می‌دهد، جایی خار و خس برویاند؟! جایی حتّی روییدنی هم از زمین بر نیاورد؟ کویری،شوره زاری،بیابانی ...
هزاری هم که باران موعظه و تلنگر، تبشیر و تنذیر بر سرمان ببارد، تا زمین مان زمین نباشد، بی فایده است. تا زیر و رو نکرده باشیم ، شخم نزده باشیم و ریشه‌ی علف‌های هرز را نخشکانده باشیم، این باران‌ها راه به جایی نمی‌برند. اگر «او» فرآیند‌های زندگی‌مان را هم طوری بچیند که هر روز هزار تا آیه و نشانه و تذکر
سر راهمان قرار بگیرد، باز هم بی‌تفاوت می‌گذریم؛ شاید حتّی از روی جهالت با نیش خندی طعنه و تمسخر، شاید با رخوت و سستی و بی حوصلگی...
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
1.سوره‌ی اعراف (7)، آیه‌ی 58.
