وای که چقدر تیره روز شده ام از زمانی که "خود" به دست خود تو را از "خود"
دریغ کرده ام!
چه زیبا و با شکوه بود امروز!
دوباره با تو همراه شدم.!
چه همه راه با هم رفتیم!
عروجی بود بی هبوط.
کاش دو باره اراده ای و سفری!
همراهی ام با "تو" مرا بزرگ می کند.
و " تو "چه فروتنانه مرا با خود همراه می کنی تا بزرگ شوم!
اما هرگاه به تو نگاه می کنم" همان"که بوده ای همانی.
آرام و بی صدا استادی می کنی!
بی مهابا و بی تمسخر و نیشخند فریاد می زنی!
آرام و بی تمنا اندرز می دهی!
بی هیچ گوش وجان خراشی بیدارم می کنی!
گاه "لطیف" سر به سرم می گذاری!
گاه مرا به "گذار" از سخت ترین ها فرا می خوانی!
در آتشم می اندازی و می سوزانی که تا عمق استخوان هایم تیر می کشد!
و گاه گویی همه عمر "شاگردی" کرده ام و "تسلیم" و" سرفراز"
و "تو" آتش گلستان می کنی.
کاش "خود" را از" تو" جدا نسازم.
| بادِ ما و بودِ ما از دادِ توست | هستی ما جمله از ایجادِ توست |
| لذت هستی نمودی نیست را | عاشق خود کرده بودی نیست را |
| لذت انعام خود را وا مگیر | نقل و باده و جام خود را وامگیر |
| گر بگیری کیت، جستجو کند | نقش، با نقاش چون نیرو کند؟ |
| منگر اندر ما، مکن در ما نظر | اندر اِکرام و سَخایِ خود نگر |
| ما نبودیم و تقاضامان نبود | لطف تو ناگفته ی ما می شنود |
| نقش باشد پیش نقاش و قلم | عاجز و بسته چو کودک در شکم |
مولوی
امام صادق علیه السلام در این باره به یکی از اصحاب خود می‌فرماید:
«سجده شکر -بعد از هر نماز- بر تو وبر هر مسلمانى لازم است و به وسیله آن، ارزش نمازت را بالا می‌برى و خداوند را از خودت راضى می‌کنى و ملائکه را متعجّب می‌سازى. وقتى که بنده نماز خواند؛ و سپس سجده شکر نمود، خداوند حجاب میان آن بنده و ملائکه را از میان بر می‌دارد...
علت و چرایی سجده شکر
امام رضا علیه السلام فرمود:
«سجده بعد از نماز فریضه، به خاطر تشکر نمودن بنده از خداوند متعال است، که او را بر انجام واجباتش موفّق ساخت و کمترین عبارتى که در آن می‌توان گفت، آن است که سه مرتبه بگوید: شُکْراً لِلَّهِ».
از آن‌حضرت پرسیده شد: معنای «شکراً لله» چیست؟
امام علیه السلام فرمود: «یعنی سجده من برای خداوند؛ بدین خاطر است که مرا موفق به انجام فرائض و واجباتش کرده. پس شکر، باعث ازدیاد می‌شود و اگر نقصی در نماز باشد؛ با این سجده جبران می‌شود»
===========
1) شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 333
2) شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 2 ، ص360
نماینده یعنی همان فرد گزینش شده من و شما برای مراکز قانون گذاری و تصمیم گیری. افرادی که با آنان پیمانی متقابل می بندیم .پیمان و میثاقی دو سویه.ما به آن ها رای می دهیم .آن ها را وکیل خود قرار می دهیم .وکیل فراتر و فروتر از شروطی که موکل در نظر گرفته است کاری انجام نمی دهد.
می خواهم به عنوان یک مسلمان بر اساس تنها یک آیه از قرآن شروط لازم خود را برای فردی که وکیل من در مجلس خواهد بود بنویسم.
"و خدا از پسران یعقوب نبی و قوم ورهروان او پیما ن گرفت . و از میان شان دوازده نفر را به عنوان نقیب و نماینده ی دیگران برگزید و بر انگیخت.خدای به آن نمایندگان و نقبا گفت من شما را همراهی می کنم و با شما هستم اگر:
- نماز زا اقامه کنید
- زکات بپردازید
- به رسولان و فرستادگان من مومن باشید
- یاری گر و حامی رسولان من باشید
- نیازمندان را برای خدا فراموش نکنید
در صورت تحقق این شروط علاوه بر همراهی شما عیوب و زشتی های شما پوشش می نهم و می بخشم.و شما را در بهشت خویش منزل می دهم.
اما چنانچه پس از این پیمان ،آن را بشکنید و کفر ورزید و حقیقت این پیمان بزرگ را بپوشانید، بدانید که از مسیر مستقیم منحرف خواهید شد."
سخن بسیار روشن است.نقیب کسی است که از آنچه در جامعه وجود دارد تحقیق و تفحص کند.او نخبه است.آگاه است. از احوال و وضع مردم زمین و زمانه خویش مطلع است. او کسی است که به موجب این وکالت بر اسرار کشور آگاهی می یابد و به اسرار نظام نفوذ می کند.بنابر این از جایگاه و نقش بسیار تاثیرگذاری برخوردار است.
این نقیب ونماینده باید فارغ از ساختارهای ذهنی خویش و اما اگرهای این و آن به موضوع وکالت بیندیشد و برای اجرایی و عملیاتی شدن مفاد پیمان نامه همه تلاش خویش را به کار گیرد.
- سطحی و قشری نگری موضوعات ازسوی جناب نماینده برای کشورو مردم سم مهلک است. او باید نگاه و نگرش جامع به مسائل کشور داشته باشد. همه حوزه های فرهنگی،اعتقادی،اقتصادی و سیاسی و اجتماعی را به مثابه یک پازل ببیند. بیهوده نیست که از خداوند از میان گروه انبوه بنی اسرائیل تنها دوازده نفر را برمی گزیند. روشن است که همگان برای نمایندگی حق و حقیقت شایستگی لازم را ندارند.
- علاوه بر این که نقباء و نمایندگان را به لحاظ بعد زمانی محدود وکالت می دهم و او نمی تواند و شاید نتواند مادام العمر شرائط نمایندگی جامعه را داشته باشد. از جنبه های فکری و عملی نیز مطلق نیست. او نقیب و نماینده و صاحب نفوذ منِ مسلمان در جامعه و سرنوشت میلیون ها مسلمان است.
بر اساس آیه دوازدهم سوره مائده،جناب نقیب و نماینده شما
- نسبت به حفظ و نگهداری وتقویت باورهای مردم پیمان نوشته ای که قرآن و قانون اساسی است را پذیرفته ای.اگر دل بستگی به احیای فرهنگ اسلامی و ایرانی نداری برو کنار خدا نگهدارت. (لئن اقمتم الصلاه... نماز شاه بیت غزل فعالیت های فرهنگی نظام اسلامی و به عنوان نماد و سمبل دین مطرح است)
- شما نسبت به معیشت جامعه و اقتصاد مقاومتی به خصوص رفع تنگناهای معیشتی طبقات متوسط به پایین جامعه مسئولیتی مضاعف و صدچندان داری.اگر برای اخذ موافقت های اصولی و رانت های گوناگون راه میخانه ای را پیش گرفته ای برگرد. که محتسب این بارتنها قوه قضائیه نیست که مردم و خدای مردم لبالمرصاد است.(و آتیتم الزکاه ... و اقرضتم الله قرضا حسنا...)
- باور اساسی به زیر ساخت های اعتقادی و دینی یکی دیگر از مفاد پیمان نامه الهی بین من و توست. یادت نرود یک زمانی که پای مبارک به مجلس رسید غوغا سالاری های سیاسی و حزبی شما را فراموش کار نسازد.(یادمان است که برخی زمانی آوازه ایمان و باورشان به امام ره و سپس به رهبری گوش فلک را کر کرده بود و الان کجا هستند و چه می کنند!!.)
- "وعزرتموهم " یکی از مهمترین مفاد پیمان نامه وکالت شما دلدادگی است. آقای نقیب یعنی همان نماینده باید دل شما در گرو فرامین رهبری نظام باشد نه تنها زبانتان، حفظ حریم رهبری عادل و تقویت این جایگاه ،حفظ و صیانت حریم کشور و مردم از چشم دوزی نامحرمان و بیگانگان است.
- حد وسط و راه اعتدال وکالت پایبندی کامل به این شروط و پیمان هاست.که شکستن این پیمان ها همان و کژی و انحراف جناب نقیب همان. و این نهایت راه اوست که از حمایت و پشتیبانی و توفیق و همراهی خداوند محروم خواهد شد. و سرنوشت محرومیت از عنایت خداوند بر هیچ عاقلی پوشیده نیست. و همینطور سرنوشت متعهدین بر پیمان نیز بسیار روشن است.
در خانه اگر کس است یک حرف بس است ......
