بسم الله الرحمن الرحیم

طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق، لیک

چو درد در تو نبیند که را دوا بکند؟!

از چند روز  قبل کارت دعوتی برای حضور در جشن عروسی یا تولد و یا فارغ التحصیلی یکی از عزیزان مون رو در یافت می کنیم. قبل از هر چیز ذهنمون درگیر میشه که چه جوری و با چه سر ووضعی برویم! چه لباسی برای پوشیدن در آن مجلس مناسبه و آیا داریم یا باید تهیه کنیم؟ هدیه و کادو چی؟ هدیه ای که مناسب با موضوع مراسم و در شان ما و آن عزیز باشه و مدام فکر می کنیم و مشورت می گیریم که هرچه بهتر و وزین تر بدرخشیم و دوستی و محبت خودمون رو نشون بدهیم و برای بسیاری هم حفظ آبروی شخصیتی و حایگاهی خیلی مهمه.

یه کارت دعوت فضای ذهن رو درگیر خودش کرد . و به دنبالش فضای گفتگوها و رفتارها هم تا پایان مراسم تحت تاثیر قرار می گیره.

و خداوند کارت دعوتی رو از معراج به سفیر خودش که نماینده همه ما بود برای ما فرستاد و همه مشخصات مراسم هم در دعوت نامه بود. و حضور در آن مراسم دیگر سفر تنهایی سفیر نبود که مقدمه عروج و حضور همه ما در محضر یار و معراج آدمی بود.

 حضور در آن مراسم نیز فضا سازی و آمادگی ذهنی و عملی می خواهد. از چه نقطه ای آغاز کنیم ؟!

"یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُواْ بِرُؤُوسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَینِ..."(5- مائده)

آیا فکر کرده ایم که وضوی درست و با کیفیت و با معرفت از رمزو رازهای آن می تواند یکی از مراحل آمادگی برای حضور در محضر یار باشه؟

نگاه به آب ، شستن صورت ، دست ها، مسح سرو پا به ظاهر ساده و آسان می نمایند و برای بسیاری از همسفران و همراهان معراج خیلی عادی و بدون تفکر رخ می دهد و رخ می نماید.

هرکس از نگاه خود به وضویش می تواند حدس بزند که چه اندازه می تواند برای حضور در مراسم اصلی مایه و توان بگذارد. عروج شوخی بردار نیست و هم سفری تفریحی نیست سفری است سیاحتی که سیاحان برای تفریح و گذران وقت و لذت بردن صِرف ، رنج سفر برخود هموار نمی کنند.!

 با نگاه همسفر پیامبر الهی امام عارفان مولای ما علی علیه السلام سفر می کنیم تا هزینه به فایده باشد! (چه کنیم زمین نشینان همواره امور قدسی را یا از قدسیت می اندازند و یا شبه قدسی اش می کنند . به ناچار از هزینه به فایده دم زدم و گرنه مهمان هیچ هزینه نمی کند چون خود او همه ی همش از آنِ صاحب خانه و صاحب مجلس است).

اگر امام و پیشوای ما می فرمایند""الطُهرنصف الایمان" و برای درک حضور باید آگاهانه قدم برداشت . نقطه آغازین آن گام نهادن در پاکی پاکیزگی است. ذهنت به سمت و سوی پاکیزگی صرف بدن و بهداشت تن نرود که آن با روش های دیگر هم امکان پذیر است.  و نماز باوران و ناباوران در این موضوع همراهند. وضوی ظاهری مجسمه آن وضوی حقیقی است .

شستن ظاهری را هم به آهنگ وضویی که سفیر الهی به ما آموخته انجام می دهیم و در انجام آن انگیزه خدایی محض است نه چیز دیگر.

در نگاه امام و پیشوای عارف حقیقت بین ما علی علیه السلام "وضو" خود یک مرحله مهم و بزرگ در این سیر و سفر است

که شخص را به مبدا و معاد عالم هستی پیوند می دهد.

نگاهت به آب می افتد هوشمندانه نگاه کن و بی اندیشه از طراوت و پاکی آن استفاده مکن و بر پاکی و پاکیزگی آن، یار را ستایش گو. و چنانکه ظاهر آب جسمت را از آلودگی ها پاک نمود بخواه که حقیقت و باطن و ملکوت آن روح و حقیقت تورا از پلشتی های حسد و کینه و نفاق و غرور و خودشیفتگی برهاند و پاکت سازد.

دست ها را با ترنم مولکول های همراه می سازی .این دست ها نماد قدرت توست بخواه این توانمندی در مسیر پاکیزگی و پاکی خودت و مردم قرار گیرد و مسیر بازگشت به "الله تعالی"

چه زیبا وژرف است نگاه علی علیه السلام و چه زیبا آیین عشق بازی را از همان آغاز سفر عشق یعنی از همان وضو به فرزند خویش می آموزد.(کاش ما هم آموزگاران دینی فرزندان خویش باشیم) به او یاد می دهد که دهان و بینی را نیز به هنگام وضو از طراوت این گوهر بی همتای خداوندی محروم نسازد. آب در دهان بچرخاند و از یار بخواهد که روز دیدار از معاشقه چیزی کم نگذارد و همواره و در همه حال زبانش مترنم  به نام و یاد خداوند باشد. و به هنگام استنشاق و شستشوی بینی خود را آماده استشمام بوی حرم یار گرداند و از او بخواهد بوی دلگشا و زندگی بخش یار را از او دریغ نکند و بوی  گندیده و سراسر متعفن و جهنمی اغیار رااز روح او دور کند.

آری چنین وضویی است که روی مردان خدا را زرد و لرزه بر اندام آنان می اندازد. !

ما هم در حد درک و فهم خویش تلاش کنیم برای حضور بر سجاده نماز نخست از وضویی دلنشین و یار پسند برخوردار شویم . و وضو می تواند یکی از عوامل حضور قلب در نماز هم باشد.

به شرط حیات و توفیق یار دوباره از وضو خواهم نوشت. همراهی شما را نیز می خواهم.