زمانی که امام حسن عسکری* علیه السلام در زندان «صالح بن وصیف» زندانبان خلیفه ستمگر عباسی(معتمد) زندانی بود،
عده ای از بزرگان بنی عباس پیش زندانبان آمدند و گفتند:
از جهت آب و غذا و استراحت، او را در تنگنا قرار بده!
صالح گفت: من با او چه کنم؟ دو نفر از بدترین و خطرناک ترین مأموران خود را بر آن امام گماشته ام: یکی به نام «علی بن یارمِش» و دیگری به نام «اقتاش»؛
اما آن دو نفر بر اثر ارتباط با وی دگرگون شده و اهل نماز و عبادت و روزه گشته و به مرحله ای عظیم رسیده اند. بعد زندانبان، آن دو نفر را فرا خواند و گفت:
وای بر شما! در مورد این مرد چه رفتاری در پیش گرفته اید؟
ماموران نگهبان گفتند: ما چه بگوییم در مورد کسی که روزها در حال روزه و تمام شب را به نماز و عبادت مشغول است و با کسی حرف نمی کند و به غیر از
نماز خواندن امام عسکری علیه السلام به گونه ای بود که دشمن از آن تعریف می کرد.
وقتی در زندانِ"علی بن حزین"بود، معتمد دائم خبر آن جناب را از او می پرسید.
زندانبان می گفت: او روزها روزه می گیرد و تمام شب را مشغول نماز و عبادت است.(2)
تک نگاشت:
1- نماز و عبادت همراه با رفتار نیک و ارتباط صمیمی با افراد موجب جذب دیگران به دین می شود.
2- دشمنان نماز و عبادت مستمر و سازنده امامان را نیز مبارزه ای علیه حکومت دانسته و از آن بیم داشتند.
3- نماز موثر و انسان ساز و ارتباط عمیق با خداوند برای دشمن از هرچیز خطرناک تر است
4- نماز و نیایش به ویژه راز و نیاز و نجواهای شبانه با خداوند شارژ معنوی و قوت روحی دوستان خدا برای مقابله با مشکلات است.
------------------------------------------
*به امام ازآن جهت عسکری گفته اند که بیشتر دوران امامت خود تحت الحفظ حکومت عباسی در اردوی نظامیان به سر می بردند
1 . بحارالانوار، ج 50، صص 308
314.2 . همان، صص 304 و 308 و 314
گو تو بسم الله الرحمن الرحیم
تا تورا در زندگی یاری کنیم
بسم الله الرحمن الرحیم
گفته اند:کسی که عاشق یار و دلداری است زمان و مکان نمی شناسد.
کاش من هم رسم عاشقی آن محبوب بی همتا را یاد بگیرم.تا در سخت ترین شرایط و هر گاه او مرا صدایم می کند بی سرو سامان او شوم.بی هیچ ملاحظه و مصلحتی برای دلدادگی سر از پا نشناسم..
ببینیم و لذت ببریم.
گاهی وقت ها را کسانی را می بینیم که ادعای دینداری آنها آدم را مات و مبهوت و گوش فلک را کر می کند! اما برای این که در تله ی این افراد نیفتیم و به دور از تعصب و نادانی آنها را بشناسیم و در انتخاب راه درست و پیروی ازحقیقت اشتباه نکنیم ،خداوند معیار هایی در اختیار ما قرار داده است.
با هم به سراغ سوره "ماعون" صد و هفتمین سوره قرآن می رویم.
بسم الله الرحمن الرحیم
این سوره تهدید کسانى است که خود را "مسلمان و اهل حقیقت" معرفى کرده اند ولى خوی و کردار منافقان و دو روها را دارند.
مشخصات وسیمای مدعیان دروغین مسلمانی :
1- غفلت از ارتباط با خداوند و سهل انگاری و مسامحه کاری در اقامه نماز
2- به رخ کشیدن کارهای خوب و ریا کاری
3- بی توجهی به امور زندگی محرومین و یتیم ها و بی سرپرست ها
4- بی اعتنایی به نیازهای همسایگان و نیازمندان
5- تشویق دیگران به بی اعتنایی و بی توجهی به امور عام المنفعه
*******
شما فکر می کنید علت اصلی رویکرد این گروه به نفاق و ادعا چیست؟!
آیا من و شما هم مدعی هستیم!
ریشه گرفتاری به مشخصاتی که اشاره شد را قرآن اینگونه معرفی می کند.
أَ رَءَیْتَ الَّذِى یُکَذِّبُ بِالدِّینِ*
ریشه در نا باوری آنان به قیامت و رستاخیز است. نتیجه بی اعتقادی به قیامت بی تفاوتی و بی رحمی است.خود را دیدن و خدا را ندیدن. خود را و خود را و خود را. همه ی بنیان فکری چنین آدمی بر اصالت خود است.!!
حال با هم به مجموعه آیات این سوره توجه می کنیم و سپس به برخی از مهمترین نکته ها و پیام های آن که مفسرین گفته اند اشاره می کنیم.
نکته ها و پیام ها:
1-شأن نزول: ابو سفیان( یا عاص بن وائل یا مغیره) هر هفته شتر یا گوسفندى سر می‌بُرید، روزى یتیمى از او چیزى خواست، ابو سفیان با عصا یتیم را زد، آیه آمد: «دیدى آن منکر دین و قیامت را، همان که یتیم را می‌راند...»
2-مقصود از «دین» می تواند قیامت و روز جزا یا پاداش و کیفر الهی باشد. این مدعیان رهروی حقیقت و منافقان چون نه قیامت را باور دارند و نه به پاداش و کیفر های خداوند معتقدند مرتکب رفتاری ضد انسانی می شوند.
3- سرچشمه دیدگاه منفی به دین داشتن دروغ دانستن معاد و قیامت است.
4- «دَعّ» راندن همراه با خشونت و «حَضّ» تشویق و ترغیب دیگران است.
5- «ماعون» از ماده «مَعن» به معناى ابزار و وسایلى است که معمولاً همسایگان به یکدیگر عاریه مىدهند تا آنکه نیازشان برطرف شود. مثل ظروف غذاخورى در مهمانىها.
6-میان باور و کردار رابطه تنگاتنگ است. (مسائل جزئى مثل بی توجهی به یتیم و نیازمندرا جزئى نگیرید که گاهى از مسائل مهمى مثل تکذیب دین خبر مىدهد)
7-نیازهاى عاطفى، مقدم بر نیازهاى جسمى است. (اول محبت به یتیم، سپس سیر کردن مسکین) «یدعّ الیتیم... طعام المسکین»- نکته ای روان شناختی-
8-رسیدگی به محرومین و نیازمندان مخصوص توانگران نیست، همه وظیفه دارند، گرچه از طریق ایجاد انگیزه و تشویق دیگران باشد. «لا یحضّ على طعام المسکین»- نکته ای جامعه شناختی-
9-بىتفاوتى نسبت به نیازهاى ضرورى مردم بی پاسخ نمی ماند و کیفری به دنبال دارد. «فویل ... یمنعون الماعون»
10- بخل ورزی ، خوی و خصلت معاد ناباوران است، که حتى از عاریه دادن چیزهاى کوچک و ناچیز بخل مىورزند. «یکذّب... یمنعون الماعون»
11- هر نمازى ارزش ندارد و هر نمازگزارى بهشتى نیست. «فویل للمصلّین» به نمازهای خود مغرور نشویم. باید اهل نماز بود نه نمازخوان.
12-سهو و غفلت یا "در نماز" است که مثلا تمرکز خود را از دست داده ایم و نمی دانیم تشهد را خواندیم یا نه؟ این گونه سهوی و غفلتی موجب بخشش است و یا غفلت" از نماز"است. مثلا انسان مدعی برای انجام همه امور زندگی خود هوشمند است و برنامه ریزی می کند اما در میانه برنامه زندگی او نماز جایگاه مشخص و تعیین کننده ای ندارد. "فویل للمصلین" برای این گروه است.
13-سهو از اصل و حقیقت نماز مهم است، نه از تعداد رکعات که گاهى عارض مىشود و قابل جبران است.
14-غفلت از نماز واقعی،زمینه غفلت از مردم است. «عن صلوتهم ساهون... یمنعون الماعون»
15-کسى که گاهى از نماز غافل مىشود، مشمول ویل است، پس وضع کسانی که کلا با نماز خدا حافظی کرده اند و هیچگاه در برابر محبوب ازلی سر بر خاک نسائیده اند چیست.! «فویل للمصلّین... عن صلاتهم ساهون»
16-برخورداری از انگیزه پاک و اخلاص، شرط قبولى نماز و عبادت است. «فویل للمصلّین الّذین... یراءون»-در درگاه خداوندی دوز و کلک و آمار و تعارف و جانماز آب کشیدن معنی ندارد.-
17-خدمت به مردم در کنار نماز است. «فویل للمصلین... یمنعون الماعون» - عبادت به جز خدمت خلق نیست منبع دینی ندارد.- نماز و خدمت،خدمت و نماز هردو،در کنارهم و با هم دین حقیقی را تشکیل می دهند.
18-افرادى که از خدا جدا شوند، به دنبال کسب جایگاهى در نزد مردم و حزب و گروه در قالب ریا کارى و بزرگ نمایی عمل عبادی و خیر خود هستند. «یکذّب... یراءون» -و خداوند هم پاداش آنان را به همان مردم واگذارد.-
استاد بزرگواری می گفت:
در همین زمان های نزدیک ما تاجر ثروتمندی حرم امام رضا (ع) مشرف شده بود . چند روزی زیارت رفته بود . دریغ از یک قطره اشک ، انواع زیارت ها را می خواند ولی می دید خبری نیست و حالی در آن نیست . دید که فایده ندارد . بلیط برای برگشت گرفت . چند ساعت به پرواز مانده به بود و داشت در خیابان می رفت . پیرمردی را دید که گاری دستی در دستش است و بارش خیلی سنگین است و نمی تواند آن را ببرد . جلو رفت و به او کمک کرد و گفت : کمتر بار بزن که بتوانی ببری . گفت : ای آقا من دختر دم بخت در خانه دارم و منتظر جهیزیه است و خانمم گفته تا پول جهیزیه را نیاوردی به خانه برنگرد ، مجبورم کار بکنم . در ذهن تاجر جرقه ای زد و گفت میشود که من دنبالت بیایم . بار را خالی کردند و به خانه ی پیرمرد رفتند و دید که او راست می گوید و زیر بار زندگی خم شده است. یک چک کشید و پول جهیزیه ی آن دختر را داد . و مقداری هم به او داد تا سرمایه پیرمرد بشود . وقتی او از خانه بیرون می آمد اشک هایی بود که بدرقه اش می کرد . پیرمرد گفت : من چیزی ندارم که به تو بدهم ، امیدوارم امام رضا (ع) به تو جزای خیر بدهد و عاقبتت بخیر بشود . او رفت که آخرین زیارت وداع را بکند . وقتی به زیارت آمد چشمانش مثل چشمه جوشید . و طعم زیارت با معرفت را چشید . وقتی سرمایه ها را در راه خدا خرج کردی و این نتیجه را هم میگیری که زیارت با معرفت هم نصیب تو میشود .(جناب حجت الاسلام والمسلمین عالی در برنامه سمت خدا)
پ . ن:
اگر دوست داریم وقتی نماز بخونیم حال خوشی داشته باشیم و از نماز خوندمون لذت ببریم.
1- رفاقت مون را با خدا قبل از نماز درست کنیم.
2- دست به خیر باشیم تا جایی که از دستمون بر میاد به دیگران بدون هیچ انتظارو توقعی کمک کنیم.
3- مسجدی که یکی از صاحب نفسان در اون نماز میخونند رو شناسایی کنیم و یه هفته ، ده روزی با اون مسجد و امام جماعتش همراه بشیم.
4- سعی کنیم دعای خیر دیگران به خصوص پدر و مادر رو پشت سر خودمون داشته باشیم.
به بهانه اربعین
اربعین تنها و تنها برای حسین علیه السلام است.
و در میان مسافران اربعین زینب سلام الله علیها حال و هوای دیگری دارد.
چهل روز درد و رنج و صبوری و بردباری
لیکن اینک بیش از همیشه دردی جانکاه روح و جان بانو را می آزارد.
در دیدار تازه اش با حسین علیه السلام چگونه بگوید "شیرین ناز" ت را در شام گذاشتم و خود اینک نزد تواَم!
...................
زینب خواهرم آمدی ! خوش آمدی
زینب مهربانم ،رسول مهر و قهر عاشورا
وی رها از خود چو مادر محو یار
سرو قد قامت به هنگام نماز
آه! زینب
ای ستیغ صبر بر کوه خرد
بازگو تو خود حدیث هجر و درد
بازگو از شوکران درمحفل نا مردمی
بازگو از خنده مستانه جهل و ستم
در میان کوچه های شهر درد و غم
زینبم!
کاروان سالار صبر و استواری بازگو
بازگو ای ناخدای صبر و حلم
بازگو خواهر تو ای اوج شکیب
کو سه ساله نازنین من بگو
راستی باز گو از شهر ستم
از خرابه
بازگو با من چه شد دردانه ام
آن شبیه مادرم، شمع شب کاشانه ام
آه زینب!
قصه سیلی زدن بر یاس چیست!
زینبم!
روی ماه گل چرا نیلی شده
قصه پرواز چیست
قصه معراج "شیرین ناز"چیست
جان خواهر!
ای دیده و دل ، تمام هستی ام
آن نگاهت تیغ حلمم را ربود
قصه پرواز
قصه معراج، شرح عشق توست
یاس هم در آرزوی وصل توست
نکته گویم،یک اشاره
ریشه صبر و شکیبم سوخت سوخت
شرح عشق یاس دهانم را به دوخت
حسینم!
بود او ققنوس خوش آواز عشق
او به شوق وصل تو پرواز کرد
زد پر و بالی برایت ناز کرد
آشیانش بود آن آغوش مهر
با تو بودن به ز افلاک سپهر
**********
دلنوشته ای از سید در ده سال پیش فروردین 84
