اگر در و پنجره اتاق نشیمن ما درز داشته باشه از ورود گرد و خاک و گرما و سرما و حشرات در امان نخواهیم بود.

و امان مان را خواهد برید.

دل و روح ما هم در و پنجره هایی دارند که اگر درزگیری نشوند و مراقب ورودی های جانمان نباشیم دیری نمی پاید که :

گرد وغبارهای شک و تردید

حشرات موذی کینه و بدخواهی و بدبینی

سرمای بی اعتقادی و بی اعتنایی به فطرت و وجدان

گرمای اعتباریات و مقام و منصب ها و مشاغل خیالی

سرمایه های الهی انباشته در خانه دل را به تاراج خواهند برد.

چشم و گوش و دهان و شکم و زیر شکم مجاری و پنجره های ورودی همه ناخالصی ها و پیرایه ها به حریم پاک و گرانبهای روح و جان آدمی اند.

این که چه می بینم

چه می گویم

چه می شنوم

چه میخورم

چه ارتباطی با دنیای بیرون دارم

همه برای رهروی که بر مجاز نمی رود و راه حقیقت می جوید و می پوید اهمیت دارد.

مرتب درزها و مجاری نفوذی به خویشتن را بررسی کنیم.

..... درخانه اگر کس است یک حرف بس است!....

پ ن:

بجان دشمن به غیر از تن نداری                      تن ار کردی رها دشمن نداری

همین ما و منی خصم من و توست                 که خصمی غیر ما و من نداری

سلیمانی بداده خاتم از دست                           و لکن جز خود اهریمن نداری

بکاخت تافته مهری ز روزن                            تو کوری چشم بر روزن نداری

بزن بال و پری بشکن قفس را                         مگر اندیشه ی گلشن نداری

به غیر از خویشتن رهبر نداری                        به غیر از خویشتن رهزن نداری

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

یقینا با شناختی که از خودم دارم حتی در قد و قواره بازنوشت این بیت شعر مولوی هم نیستم.

درک معمولی من از ماه رمضان و روزه و بعدشم تموم شدنش و اومدن عید فطر و سوت پایان ماراتن یک ماهه

چیزی کوتاه تر از دریافت متعالی واژه های "صد شکر"و"صد حیف " هست.

کجا بفههم اون حقیقتی که داره از کفم میره و باید برای رفتنش افسوس ها بخورم!

واقعا چیو داریم از دست می دیم که باید زانوی غم بغل کنیم و مویه کنان غصه بخوریم که آه! آخه چرا رفتی؟

واقعا چجوری با این محبوب زمانه "تا"کردیم .اصلا تلقی و دریافت مون از این ماه چی بود؟!

اصلا اومده بود که باهامون چی بکنه؟ همون چی که "او" خواست شدیم!

ظاهرا اومده بود که یه جورایی پوست بندازیم "کرم" بودن رو رها کنیم و بشیم "پروانه".

زایشی نو!

اگه اینجوری بوده و شدیم خب حالا صد شکر که می خوان برامون جشن بگیره!

کی؟

خدا !

آره خدا میخواد برای بنده های روزه دارش که تولدی دوباره یافتن جشن بگیره!

جشن تشریف به رتبه بندگی خداوند مبارکتون باشه

-----------

پ. ن:

او چه دیده بود که در کوچ زمانه محبوب آنقدر بی تاب و بی قرار بود!

نیایش 45 صحیفه سجادیه امام چهارم عشق ورزی آن امام همام با ماه مبارک رمضان در غروب آخرین روز ماه صیام را دریابیم.

روزه زحمت آور روزه رحمت آور

مرا با تو چه نسبت است!

تو می آیی یا من؟ یا هردو در امتداد یک خط موازی به سوی یکدیگر در حرکتیم تا در نقطه ای به هم به پیوندیم.!

بی تردید شوق تو به من بیشتر است تا من به تو!

تو عاشق منی و من دوستدار تو!

اما خب من هم دلم برایت تنگ شده است.

برای دلربایی های لحظه لحظه ات آنگاه که با نگاه غمزه آمیزت مرا به آغوش سحری و بوسه های افطاری ات می خوانی!

برای اخم های با ابهت و پر جذبه روزانه ات که مرا به تو مشغول می دارد

و مرا میهمان تامل و درنگ و اندیشه

درمحبوب بالاسری تو و من می کند.

خوش می آیی! ای ماه دلربای همه نیک سیرتان

افسوس که آیین عشق بازی نمی دانم

و دریغا که ادب حضور هم نمی دانم

اما هرچه باشم و هرکس تو را می خواهم

به قول آن پیر: لوک و لنگ و چفته شکل و بی ادب /سوی او می قیژ و اورا می طلب

 میخواهم، می دانی میخواهم تو را پذیرا باشم .پذیراییت کنم.

چه می دانم ،چه بگویم در برابر گفتار خدای تو ومن که: تورا به خود منتسب نمود و به ماه خدا شهره ی نیکان شده ای!

چه می دانم و چه بگویم که: تو را به میزبانی من "انسان"ارج نهاده اند و من "انسان" را به میهمانی خدایت تکریم و بزرگ داشته اند.

با راهنمایی  و یاری خدایمان یعنی "خدای تو" و "انسان" بر سفره ادب تو زانومی زنم.

تا از باده سر به مهر روزه داران نیک سیرت مرا بنوشانی"و یسقون من رحیق مختوم"

مرا یاری خواهی کرد تا از جام تلاوت کتاب مقدس خدایمان جرعه های شناخت و معرفت و رشد و پرواز سرکشم.

مرا یاری خواهی کرد نگاه از تو برندارم و تو نگاه در نگاهم بدوزی تا نگاه به قدرت و شهرت و شهوت و ثروت و جمال و جلال

اعتباری و دروغین سیاست بازان و هوا مداران مرا در باتلاق بی خودی و بی خدایی فرو نبرد.

مرا یاری خواهی داد تا تن "انسان تنها" را فرمانبرروح قدرتمند "انسان با او" سازم.

خوش آمدی ماه من!

خوش آمدی ماه خدا!

دریافت فایل دعای امام سجاد به مناسبت آغاز ماه رمضان المبارک

پ.ن: دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه امام علی بن الحسین علیه السلام که به هنگام رویت هلال ماه مبارک رمضان گفته شده است

را در شب اول ماه رمضان فراموش نکنیم.