تشنگی و بی آبی

دیروز تعطیل بود و مجال و حال بیشتری برای نگاه عمیق تر به مطالب شبکه ها ی اجتماعی داشتم.در یکی از گروههای پیام رسان ها که عضو بودم ادمین سوالی رو مطرح کرده بود اما دریغ از یک پاسخ دو سطری به این سوال ! گویا هرکسی هرچی به ذائقش خوش میاد از جاهای دیگر بر می داره و درجای دیگه قرارش میده ! دریغ از لحظه ای درنگ در موضوع و اهداف و نیازها یی که گروه به موجب آن ایجاد شده است.

تو گویی کسی حال تولید و حتی تلخیص و ویرایش مطلب را هم نداره!

خلاصه همه و همه و همه در گیریم و لیکن آب در هاون می کوبیم و دلمان (البته طیف اندکی که مدعی فعالیت مثبت اند)خوش است که کار فرهنگی می کنیم.مصرف زدگی در لایه لایه زندگی ما فرهنگ شده است.و البته سیاستمدارانی هم چندان بدشان نمی آید که این کرور کرور جمعیت دور خویش یا دور هم بچرخند.!!

قصه و غصه کوتاه کنم .

پاسخ سوال ادمین را در چند پست نسبتا کوتاه دادم.

واکنش ها قابل تامل بود و بیانگر نیاز نسل جوان به ارائه مسائل کاربردی و غیر کلیشه ای. تشنه هایی که به دنبال چشمه ای گوارا و شفاف و سودمند تامین گر نیاز خویش می گردند و هزاران نامرادی، که نوشیدنی های ارائه شده دارند آنچه را که نباید داشته باشند.و ندارند آنچه را که شایسته است داشته باشند.

در خانه اگر کس است یک حرف بس است

می آموزیم برای....

می آموزیم برای بازگویی برای دیگران در کلاس و تریبون – شغل و گذران زندگی- ،برای کم نیاوردن در میان دوستان و همسالان – رقابت- ،برای شهرت و مطرح شدن در جامعه و فامیل و خانواده ،- اثبات خود - برای دوست داشتن آموختن ،آموختن برای آموختن -وصدها برای...

لیکن اندکند آنان که می آموزند تا عمل کنند و بر مبنای آموخته های خویش اندیشه و کردار خود را رشد دهند.!

در میان هزاران و هزاران درخواستی که نیایشگران پاک و هوشمند و زیرک جهان از خدای خویش خواسته اند، درخواستی ویژه و شایسته درنگ در نیایش های اسلامی چشم نوازی می کند که حکایت از بینشی بسیار فراتر از آنچه انسان های عادی در باره آموختن می اندیشند و باور دارند،دارد.

بیاییم در این فراز لحظه ای توقف کنیم و سپس خود به داوری در باره آموخته های خویش بپردازیم.!

نکته بسیار مهم این است که در این نیایش، نیایشگر پاک که خود از دوستان خداوند است در آن تقاضای پناهندگی به خداوند را دارد. تو گویی آژیر بمباران دشمن به صدا در آمده است و دلسوزان بشرفرورفته در غفلت ها با هر شکلی می خواهند مردم خود را به پناهگاه برسانند تا از آسیب این بمباران کشنده در امان بمانند.

نیایش گر در این فراز دعا خانه نشین و سجاده نشینی نیست که وردی و ذکری بر زبان داشته باشد و به آهنگ ثواب و پاداش آن را بخواند!

و اما آن فراز نیایش:"خدایا پناه به تو مى ‏برم از دانشی که سود نبخشد."

دانش اندک و اندیشه محدود من واقعا،یعنی واقعا به سود بخشی دانش های بشری قد نمی دهد. اما به قول حافظ

 "اینقدر هست که بانگ جرسی می آید."

همین اندازه می دانم، دانشی که مرا از چاه سنگی و گیاهی و جانوری بالا نکشاند و به انسانیت نرساند و توان مندی های انسانی ام را فربه نسازد حقیقتا چه سودی خواهد داشت.

همین اندازه می دانم آموخته های دیروز و امروز و فردایم در شکوفایی هویت انسانی به خدایی شدن کمکم کنند.همین! دیگر هیچ نمی دانم.

******

پ.ن:

در کتاب مصباح المتهجد جناب شیخ طوسی برای نیایش پس از نماز ظهر چنین آمده است:

"اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَفْسٍ لاَ تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لاَ یَخْشَعُ‏ وَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ وَ مِنْ صَلاَةٍ لاَ تُرْفَعُ وَ مِنْ دُعَاءٍ لاَ یُسْمَعُ‏ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْیُسْرَ بَعْدَ الْعُسْرِ وَ الْفَرَجَ بَعْدَ الْکَرْبِ وَ الرَّخَاءَ بَعْدَ الشِّدَّةِ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ‏"

خدایا پناه به تو مى ‏برم از نفسى که از دنیا سیرى ندارد و از قلبى که خاشع نباشد و از علمى که نفع نبخشد و از نمازى که بالا نرود و از دعایى که به اجابت نرسد خدایا از تو مى ‏طلبم آسانى حال را بعد از عسرت و گشایش پس از رنج و مشقت و فراوانى نعمت پس از سختى و شدت اى خدا هر نعمتى که ما بندگان راست هم از جانب توست خدایى غیر تو نیست از تو آمرزش مى ‏طلبم و بسوى تو از گناه باز مى ‏گردم.

معرفی کتاب: علم نافع – حسین مطیع

این کتاب به تفصیل در باره علم سودمند پرداخته است.