انتخابات در هر کشور و نظامی و از جمله جمهوری اسلامی ایران، دو جنبه دارد، یا بهتر بگوییم دو اصل یا دو محور دارد که عبارتند از «مشارکت مردم در انتخابات» و سپس «اقبال مردم نسبت به یک نامزد معین».
بدیهی است که جنبه، یا اصل و محور اول بر دومی اولویت دارد و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. چنان چه فرض برای تداوم یک نظام سیاسی و حکومتی پایدرای آن است و فرض برای مدت مسئولت یک رییس جمهور یا نماینده مجلس، فقط چهار سال و یا در برخی از ممالک شش سال است.
الف - دامنه‌ی «امنیت و اقتصاد» بسیار وسیع است و می‌توان اذعان نمود که در تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی شخص و جامعه گسترانیده شده و نقش‌آفرین است و هر دو نیز در سایه نوع حکومت و چگونگی اداره و اجرای آن توسط سه قوه‌ی مقننه، مجریه و قضاییه محقق می‌گردند. از این رو در کلیه‌ی کشورهای که نوعی از جمهوریت را به عنوان نظام حکومتی برگزیدند، ابتدا اصل انتخابات بسیار حایز اهمیت است و سپس این که چه شخصی یا چه حزبی رأی می‌آورد. لذا شاهدیم حتی در کشوری چون فرانسه، پس از چهار سال بحران‌های مالی، تورم، بی‌کاری و حتی ناامنی اجتماعی و امنیتی در دوره سارکوزی و به رغم تظاهرات‌های خشونت‌آمیز و اعلام تنفر عمومی از دولت سارکوزی و سیاست‌های داخلی و خارجی‌اش و عملکردهایش، بیش از 84% از واجدین شرایط در انتخابات جدید شرکت می‌کنند.
در جمهوری اسلامی ایران که از سویی داعیه استقلال دارد و از سویی دیگر تا کمتر از نیم‌قرن پیش مستعمره بوده، لذا هنوز مورد طمع استعمارگرانش است، انتخابات از اهمیت ویژه‌تری برخوردار می‌باشد.
بدیهی است که اگر مردم (در هر کشوری) از اصل نظام و نوع حکومت ناراضی باشند، در انتخابات‌های تعیین کننده آن شرکت نمی‌کنند و میزان مشارکت مردم، اصل تعیین کننده‌ای در امنیت داخلی و خارجی و نیز اقتصاد آنها (که به هم پیوسته هستند) دارد. لذا شاهدید که دشمنان خارجی اصرار، ترفندها و توطئه‌های بسیاری برای عدم مشارکت حداکثری مردم در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری اسلامی ایران دارند. و البته باید اذعان داشت که هیچ کشوری نیز مانند جمهوری اسلامی ایران جرأت ندارد که اصل نظام سیاسی و حکومتی‌اش را سالی یک‌بار در تظاهرات سالروز انقلاب و استقرار نظامش در 22 بهمن را به آرای اذهان عمومی مردمش بگذارد و به رخ جهانیان بکشد و هم چنین مهم‌ترین مواضع سیاست خارجی‌اش را که نقش تعیین کننده‌ای در امنیت و سرنوشت کشور ملتش دارد و اصل بهانه برای دشمنی با اوست را در تظاهرات روز قدس به نمایش بگذارد و در طول عمر کوتاه 34 ساله‌اش بیش از 35 انتخابات برگزار نماید.
ب - اما حزب یا شخصی که انتخاب می‌شود نیز تأثیر مستقیمی در امنیت، اقتصاد و سایر شئون و بالتبع سرنوشت کشور و ملت دارد. چرا که طبق قانون اساسی – اصل 133، «پس از مقام رهبری، رئیس جمهور عالی‌ترین مقام رسمی کشور است و مسئولیت اجرای قانون اساسی و ریاست قو? مجریه را جز در اموری که مستقیماً به رهبری مربوط می‌شود، بر عهده دارد».
اجازه دهید کمی مصداقی‌تر بیان نماییم. نوع نگاه و مدیریت رییس قوه مجریه، که امکانات مادی و معنوی این کشور در اختیارش گذاشته می‌شود، نقش مستقیمی در تأمین و رشد امنیت و اقتصاد کشور دارد. به عنوان مثال در میان همین هشت نامزد ریاست جمهوری، بسیار فرق است بین نگاه‌ها، سیاست‌ها، گرایشات و نقطه نظرات افراد که در شعارهایشان تجلی می‌یابد. به عنوان مثال:
* - یکی می‌گوید: تمامی گفته‌ها و شعارهای تبلیغاتی نامزدها، علامت دادن به خارج و داخل کشور است و من در اینجا تأکید میکنم، مذاکره، مذاکره مذاکره؛
* - یا می‌گوید: من چهارتا نماینده می‌فرستم تا مذاکره کنند و مشکلات مرتفع گردد؛
* - یکی دیگری با نگاهی حزبی و نه حتی ملی، چه رسد به دینی، می‌گوید: تمامی مشکلات به خاطر حاکمیت یکپارچه اصولگراهاست و البته اینان نانشان در دعواست و در شرایط عادی نمی‌تواند خود و حزبشان را مطرح کند و یا به اهداف پنهان و آشکار خود برسند.
* - یا دیگری، سال‌هاست که بیت‌المال را منبع اقتصادی تبلیغات خود قرار داده است؛
* - یا کسی که خود را تکنوکرات می‌داند و عدالت را معلول توسعه و پیشرفت قلمداد می‌نماید؛
* - یا نامزدی که متکی بر سرمایه‌های مشتبه به حرامُ گردن‌کلفت‌های اقتصادی به میدان آمده است؛
* - یا آنان که به مردم دورغ می‌گوید و وعده‌هایی می‌دهند که یا عملی نیست و یا اصلاً در اختیار دولت و رییس جمهور نمی‌باشد.
* - و ... .
بدیهی است که همه این گرایشات، سیاست‌ها، دیدگاه‌های نظری، نحوه‌ی عملکرد و ...، در مقام اجرا، و آن هم پس از رسیدن به قدرت و در اختیار گرفتن تمامی امکانات و سرمایه‌های مادی و معنوی کشور، محقق می‌گردد و نقش مستقیمی در امینت و اقتصاد کشور دارد.
سایت شبهه ایکس
