وقتی می گوید :
چه جور بخورم
چه جوری بشینم
کجا بشینم
چه جوری بخوابم
و.....
طبق قرار دادهای بین المللی نانوشته نگهداری سالمندان و تجربه 14-15 ساله در می یابی کمک میخواهد!
نیروی مغزی و هوشی اش هم مدام در نوسان است
بی گمان واکنش داروها و غذاهای روزانه باشد.
گویا به جزخطوط مبهم و غیر قابل خوانایی در صفحه مغزش باقی نمانده است
خطوطی که نه یاریگر خود او و نه مددکاران اوست.
مشاهدات من این است که در بیش از 90%رفتارهایش کاملا به دوره کودکی بازگشته است
کودکی که برای هیچکس شیرین نیست
جذاب نیست
کودکی که آغوش نزدیک ترین ها هم برایش هیچگاه (به اختیار) گشوده نیست.
کودکی که همه چیز را باید از نو به او آموخت اما او خود را بی نیاز از یاد گیری می داند.
مادرجان
عزیز جان
عزیزم
همه این واژه ها با ضمختی و اصطکاک ادا می شوند
واژه ها بیان حقیقتی معکوس دارند
من آن ها را
واژه های ترحمی
واژه های تکلیفی
واژه های زباله ای
می دانم!
و اما برخی قوای نباتی و حیوانی نفس همچنان فعال کار می کند
این ربطی به دست و پای فرو ریخته و ناتوان ندارد
همان خواستن در عین نتوانستن
پ.ن:
وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ ? أَفَلَا یَعْقِلُونَ - سوره یس (36)-
هر کس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونهاش میکنیم (و به ناتوانی کودکی باز میگردانیم)؛ آیا اندیشه نمیکنند؟!(که اگر عمر به دست طبیعت بود پس از کمال به نقصان باز نمیگشت).
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّاکُمْ ? وَمِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَى? أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْ لَا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئًا ? إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ-سوره نحل (16)-
خداوند شما را آفرید؛ سپس شما را میمیراند؛ بعضی از شما به نامطلوبترین سنین بالای عمر میرسند، تا بعد از علم و آگاهی، چیزی ندانند (و همه چیز را فراموش کنند)؛ خداوند دانا و تواناست!