آدم ها همین جوری و اتفاقی به شما نزدیک نمی شوند
شما باید آورده ای داشته باشید،هنری،مهارتی،موقعیتی ،ثروت و مکنتی، قدرت و اقتداری ،حرمت و احترام و آبرویی ،جمال و کمالی...
این سرمایه شماست که (حالا از هر نوع آن باشد )بیشتر آدم ها را جذب شما می کند.
دقیقا همین آورده هاست که؛
علاوه بر جذب، حالت های رفتاری دیگری را برای برخی دیگر از آدم های اطراف شما رقم می زند.
برخی صادقانه به شما نزدیک می شوند تا حتی المقدور چون شما برآورده و سرمایه خود بیفزایندو حاضرند خدمت کنند تا از شما یاد گیرند و در مقابل این خدمت شراکت مادی و بیشتر معنوی با آورده های شما را خواهانند.
در چنین حالتی تکلیف و وظیفه ما چه خواهد بود؟!
برخی از همان اول صادقانه راه کینه و دشمنی با شما را برمی گزینند و آگاهانه با همه آورده های پنهان و آشکار ضعیف و سست و بی پشتوانه خویش در هر فرصتی که پیش آید راهبندان ایجاد می کنند.
در حالت سوم افرادی هستند که برای رسیده به هدف از روش معاویه و ماکیاول بهره می برند.
اینان نه در دوستی و یاری خواهی صادقانه پیش می آیند
نه در دشمنی رو راست هستند
این گروه همان ناتوانان متظاهر،ریاکار و منافق هستند.
هر سه گروه یاد شده دنبال نفوذ درشما و جذب شما هستند
اما "میان ماه من تا ماه گردون - تفاوت از زمین تا آسمان است"
در چنین مواقعی عقل فرجام نگر چگونه حکم می کند؟!
امروز بدنه جامعه ایرانی- اسلامی ما که آورده ها و سرمایه های ارزشمند و گرانبهایی دارد دچار هر سه نوع نفوذ است.
اما دریغ از وجود صافی های مطمئن برای شناسایی آدم ها،رفتار ها و انگیزه ها....
بیش از این نمی دانم
لیکن می دانم که عقل حکم می کند از آورده ها و سرمایه های خود مراقبت کنیم.
دزدان بیرونی و درونی با دشنه ،با لبخند،با تسبیح،با کراوات و با..... همواره در کمینند.