اگر گفتی مسافر کیست در راه
کسی کو شد ز اصل خویش آگاه
(شیخ محمود شبستری)
کیست که بر آستانت آمد و مهمانت شد وتو از او پذیرایی نکردی؟!
کیست که بر درگاهت مرکب نیازخویش به امید سخاوتت بخواباند و تو بر او احسان نکنی؟!
-------
تو می دانی موجود ممکن همه اش نیاز است و نیاز است و نیاز.
اینک پرسان پرسان آمده ام
نشانی ات را نه آشکار که روی پرسیدن نداشتم
با ایماء و اشاره و گنگ واره پرسیده ام
دوستی از میان بی شمار دوستانت نشانی ات را داد
افتان و لنگان و خیزان تا بدین جا آمده ام
-------
آیا خوشایند است که محروم ، جان و دل تهی از درگاه کرامتت بازگردم؟!
جز تو سروری سراغ ندارم که در پی اش گردم.
همه ی خوبی ها در تو جمع است و پیش تو! چگونه بخت بسته ام را نگشایی !
کدام منطق و احساس را قانع کنم که چشم امید بر جز تو بگشاید! و دل جز تورا آرزو کند.
که همه چیزآفریده ی تو و هستی تورا فرمانبر است.
تو ناگفته و ناخواسته در باره ام نیکی را تمام کرده ای و بی دریغ و بی منت آنچه را شایسته اش نبودم بدادی.
حال رواست که چشم امید از تو ببرم و به نیازمند و محرومی چون خود رو کنم؟!
اینک تو همان دستاویزی هستی که امیدم راپاس می دارد
جز خوشبختی برای آنان که آهنگ مهر تو کردند ، چیست؟
آنان که مهر تو جستند و در آغوش مهر تو زیستند مبارک زیستند
آنان از بد فرجامی روی برتافتند و نکبت و نقمت نیافتند.
نازنینا!
تو همواره مرا در یاد من چگونه فراموشت کنم ؟!
تو همواره مراقب منی و نگاهدارم چگونه از تو غافل شوم؟!
سفره آرزویم به گستره ی نه زمین و آسمان ،که به حقیقت بی پایان کرامت توست .
افسوس! دستِ دل وجانم کوتاهِ کوتاه. و پایِ دلم شکسته و افلیج.
دستاویزم برای رسیدن به سفره آرزو ها تنها دستان گرم قدرتمند کرامت و بزرگواری توست.
این که بخواهم تنها آرزویم تو باشی افزون طلبی است؟
آیا تنها تورا بخواهم آرزوی بیجایی کرده ام؟
آیا نباید بخواهم مرا برای خودت بخواهی و از میهمانان سفره آرزوی کرامتت باشم ؟!
از همه جا گریخته ام ،پناهجویم.
پناهگاهی جز تو سزاوار پناه دادن هست؟
-----
از او که نشانت پرسیدم
از او که پیوسته حیران و سرگشته و عاشق تو بود
همو گفت:
تو آن بزرگواری هستی که وقتی خواندی برنگردانی و آرزومند لطف خویش را محروم نسازی!
خانه مهرورزی ات همواره باز باز است و بی پرده .
کیست که آرزوی هم نشینی تو کرد و تو پرده از میان برنداشتی؟
اینک برآستان کرامتت گلبانگ سربلندی سر می دهم
از دریای مواهب بی پایان بزرگواری و کرامتت که به آن عاشق سرگشته ات بخشیدی جرعه ای بر کام این تشنه فروریز.
سید 25-10-97
پ.ن:
1- عقل واره و دل پاره ای بود با الهام از نیایش "امیدواران"از مجموعه پانزده گانه نیایش های پیشوای نیایشگران حضرت امام سجاد علیه السلام.
2- گاهی که دلت برای خود از دست رفته ات حسابی تنگ شد سری به صحیفه امام سجاد بزن. در این آشفته بازار غوغا سالار فراموشی ها می تونی خودت رو پیدا کنی. خودت رو دست کم نگیر.
