شاید پیشتر اشاره کرده ام که کیفیت دعا و نیایش آدم ها به میزان درک و فهم آنان از "خودشان"،"خدای شان"و"جهان هستی" باز می گردد.همانجور که زندگی می کنیم دعا می کنیم و از خدا می خواهیم و با او به نجوا می نشینیم. چوپانی که عمری را با گوسفند و صحرا و چوب دستی و کاسه شیر و ماست و آغل و... گذرانده است .کیفیت گفتگویش ،آرزوهایش ،خواسته هایش ،نیازهایش،و احیانا ناز و عشوه ها و دلبری های او برای خداوند از همان جنس زندگی اوست.که:

دستکت بوسم بمالم پایکت

وقت خواب آید بروبم جایکت

و کلیم حق که جهانی در کف اوست و همه چیز و همه کس و همه و همه را آیت و نشانه ی خداوند می بیند و محبوبش را والاتر و بالاتر از وهم و فهم و درک و اندیشه آفریده ها می بیند ،به گونه ای دیگر با او به راز می نشیند و دلبری می کند. و این گونه است که دعا و نیایشهای چوپان گونه را عین کفر می بیند.

گند کفر تو جهان را گنده کرد

کفر تو دیبای دین را ژنده کرد

چارق و پاتابه لایق مر تراست

آفتابی را چنینها کی رواست

عتاب می کند برمی شورد و بر نمی تابد کسی با دلبری این چنین ،آن چنان معاشقه کند!

 نه بر چوپان ناراستی توان راست کرد و نه توان بر کلیم حق جناب موسی خرده گرفت که آدمیانِ خرد آشفته ی آغشته به کاستی ها و اوهام و پندارها را نرسد بر پیام آور خدا خرده گیرند،جز آنکه خود را از چشم محبوب بیاندازند.!

کلیم حق است دیگر،حق می جوید و حق خواه! اما مرز حقیقت را خوب می شناسد! مرز حقیقت میان مچ و گیری و طرد و دستگیری از ناتوانان فکری و فرهنگی است او دستگیری ،دلجویی،ارتقای فکری را که رسالت و ماموریت اوست برمی گزیند.

هیچ آدابی و ترتیبی مجو

هرچه می‌خواهد دل تنگت بگو

کفر تو دینست و دینت نور جان

آمنی وز تو جهانی در امان

کلیم حق ،همراهی به او می آموزد تا بدانجا که همراه او پای در ستیغ کوه معرفت و دلداگی می گذارد و عاشقانه نجوا می کند.

گفت ای موسی از آن بگذشته‌ام

من کنون در خون دل آغشته‌ام

من ز سدره منتهی بگذشته‌ام

صد هزاران ساله زان سو رفته‌ام

تازیانه بر زدی اسپم بگشت

گنبدی کرد و ز گردون بر گذشت

محرم ناسوت ما لاهوت باد

آفرین بر دست و بر بازوت باد

حال من اکنون برون از گفتنست

اینچ می‌گویم نه احوال منست

نقش می‌بینی که در آیینه‌ایست

نقش تست آن نقش آن آیینه نیست

مثنوی معنوی  دفتر دوم

.... پیشوایان اسلام در ادب، (که هرچیز ادبی و آدابی دارد.)نیایش درس و سخن های آموزنده ای برای رهروان مقصد و جویندگان مقصود به یادگار گزارده اند.

از جمله آن درس ها همین بیت آن بزرگوار است که فرمود:

یاد ده ما را سخن های دقیق

که تو را رحم آورد آن ای رفیق

در "اصطلاح"حدیث شناسان می گویند :بهتر است دعا و نیایش مان برگرفته از "دعای ماثور" باشد.نیایش هایی که خدا به ما یاد داده است و رقم آن در کتاب "مقدس"قرآن کم هم نیست. نیایش هایی که از پیام آور آسمانی حبیب و محبوب خداوند جناب محمد محمود صلوات الله علیه و وارثان دانش و حکمت و عصمت ایشان در منابع معتبر به ما رسیده است.

سخن ناتمام به پایان رسید

تا فرصتی و حوصله ای

سید 22-12-97